1 Gotthardpass - Capanna Corno Gries

Maandag, 8 juli 2013

  In Airolo nemen wij om 08:15 de postbus naar de Gotthardpass. Om 08:35 starten wij op de Gotthardpass, bij Galeria Banchi (1968 m). Als aanlooproute naar Alpe di Cruina, het officiële beginpunt van de GTA op de Nufenenpass, lopen wij gedeeltelijk over etappe 3 en 4 van de vorig jaar geopende Vier-Quellen-Weg. Een nieuwe 85 km lange wandelroute langs de bronnen van de Rhein, Reuss, Ticino en de Rhone. Vanaf Alpe di Cruina klimmen wij door het Val Bedretto naar de berghut Capanna Corno Gries (2338 m)

05:20 uur, snel een kop koffie en dan moeten wij vertrekken naar Airolo aan de voet van de Gotthardpass.

Volgens Jorge past de rugzak van Hub. niet meer in de auto en moet hij hier al beginnen met lopen.

De achterblijvende twee dames willen nog een groepsfoto voor het geval wij niet meer terugkeren.

07:45 uur, aankomst in Airolo.  

In Airolo wachten op de postbus van 08:15 uur naar de Gotthardpass.

08:35 uur, aankomst op de Gotthardpass bij Galleria Banchi, onze "GTA-expeditie" kan beginnen.

Er ligt nog behoorlijk veel sneeuw op de flanken van de Gotthard. De eerste paar honderd meter is ons
"wandelpad" nog een brede geasfalteerde weg. Jorge denkt hier nog dat de GTA over zulke mooie geasfalteerde wegen doorgaat tot aan de Middellandse Zee.

Tijdens het eten van een boterham worden wij getrakteerd op een gratis helikoptershow.

Een "wegwijssteen" maakt ons duidelijk dat wij naar links moeten, naar Capanna Piansecco

Annelies maakt alle deelnemers attent op een bord waarop staat aangeven hoe te handelen als je een hond tegenkomt die de taak heeft om een schaapskudde te beschermen tegen wolven.

De berghellingen staan nog vol met de mooiste bloemen. Door het koude weer en de vele sneeuw is de natuur dit jaar ongeveer 6 weken later dan normaal. Voor ons een meevaller.

Als snel komen wij een eerste sneeuwveldje tegen. Toen wisten wij nog niet dat door de sneeuw lopen de komende dagen meer regel dan uitzondering zou worden.

Wij lopen door het prachtige Val Bedretto

Hobby Geoloog Jan onderzoekt een stuk steen uit de rotswand. Zijn uitvoerige analyse kunnen geïnteresseerden bij hem opvragen.

Na een grote boodschap in de vrije natuur wast Annelies haar handen in het smeltwater en komt tot de conclusie dat het erg koud is. Daarna vraagt Annelies of je het water ook kunt drinken zonder dat je er ziek van wordt. Het antwoord is: Nu niet meer....

 En alweer een bord betreffende de beschermhonden voor de schaapskuddes. Over het algemeen worden hier honden voor gebruikt van het ras Maremme. Met hun witte vacht lijken de honden van veraf op grote schapen.

Wij moeten rechtdoor naar de hut Piansecco.

Hub. maakt een foto van het plaatsje Ossasco helemaal beneden in het Val Bedretto

In het dal, ruim 700 meter lager, loopt de verharde weg aan Ossasco voorbij omhoog naar de Nufenenpass.

Een gigantische muur uit natuursteen moet lawines in goede banen leiden.

Na een volgende boodschap heeft Annelies haar handen gewassen in een drinkbak voor de schapen en de geiten. Krijgen die arme beestjes ook nog buikloop.......

De weg weg wordt langzaam maar zeker wat natuurlijker

Ons komt een man tegemoet die op blote voeten loopt (zijn schoenen hangen aan de rugzak) en hij wordt vergezeld door twee tamelijk verwaarloosde honden. Waarom heeft ieder van ons voor veel geld een paar nieuwe wandelschoenen gekocht? Het kan blijkbaar ook zonder schoenen......

Even later zien we al van ver dat er op ons steeds smaller wordende paadje een sneeuwveld ligt.

Jan gaat als vooruitgeschoven post bij het sneeuwveld poolshoogte nemen maar moet daarvoor eerst nog een waterval oversteken.

Jorge probeert Annelies over de waterval heen te helpen volgens de door hem zelf ontwikkelde "trekenspring" methode.

Jan bij het inspecteren van het sneeuwveld. Omdat er onder het sneeuwveld water loopt werd  gezamenlijk besloten om te proberen verder naar beneden om het sneeuwveld heen te lopen.

Dit is gemakkelijker gezegd dan gedaan want de helling is steil en erg glad. Annelies gebruikt haar achterwerk als extra remschijf.

Na een hoop extra inspanning komen wij aan de andere kant van het sneeuwveld weer op ons paadje.

Bijna had dit sneeuwveld een abrupt einde gemaakt aan onze "GTA-expeditie".

Het gaat verder door dit blokveld. Jorge is hier nog vol energie en houdt het tempo hoog.

Jorge gaat als een soort stoomlocomotief omhoog.

Annelies wijkt af en toe af van het paadje om te genieten van de mooie Alpenbloemen.

Voor wie het echt wil weten, dit is Gentiana Acaulis

Met bewondering en ontzag kijken wij naar een aantal echte bergbeklimmers.

Volgens Jan kunnen wij dit het volgend jaar ook doen want hij heeft ergens in een van zijn kippenhokken nog 100 meter touw liggen van de Boerenbond. Annelies, Jorge en Hub. hopen stiekem dat het touw in het afgebrande kippenhok lag....

De berghut Capanna Piansecco (1984 m) komt in zicht. Hier houden wij een korte pauze en gunnen ons een cappucciono.

Ook rond Capanna Piansecco laat de Alpenflora zich van zijn mooiste kant zien.

Na een half uur pauze is het de hoogste tijd om te vertrekken richting Alpe di Cruina en dan verder naar onze slaaphut Capanna Corno Gries waar we om ongeveer 17:30 uur willen aankomen. Het zal allemaal heel anders lopen......

 Wij volgen de wegwijzer richting Alpe di Cruina. 

Hier op dit bruggetje is de wereld nog in orde. Maar iets verderop nemen wij een fatale beslissing en volgen niet het pad zoals aangegeven naar Lago delle Pigne maar volgen een pad rechtdoor waarvan wij denken dat het naar Alpe di Cruina gaat. Markeringen zijn er in het begin wel maar verweerd en moeilijk te vinden. Het paadje wordt steeds avontuurlijker en gaat tot overmaat van ramp later ook nog steil naar beneden en wij willen juist op hoogte blijven. Er volgt overleg, gaan wij die lange weg weer helemaal terug of proberen wij een lager gelegen breed pad te bereiken dat wij vanuit een hogere positie hadden gezien. Wij besluiten tot het laatste en gaan dwars door de "Jungle" de steile helling af. Soms is er bijna geen doorkomen aan en Annelies laat hier zien dat ze een soort vrouwelijke Tarzan is. Door een mengeling van doorzettingsvermogen, intuïtie, GPS-techniek en een portie geluk bereiken wij uiteindelijk het brede pad dat wij van uit een hogere positie gezien hadden. 

Annelies en Jorge zijn opgelucht dat de "Jungle tocht" voorbij is. Het "Jungle paadje" dat wij, nadat er zeker 20 jaar niemand meer geweest is, weer in gebruik genomen hebben heeft veel tijd en energie gekost.

Wij vervolgen het bredere pad dat ons rechtstreeks naar het gehucht All' Aqua (1614 meter) brengt.

Wij hebben veel tijd en ongeveer 400 hoogtemeters verloren.

In All' Aqua bestellen wij een cappucciono en rusten even uit. Daarna vervolgen wij onze weg over de geasfalteerde weg richting Alpe di Cruina. Al na 200 meter zien wij dat links van de weg een wandelpad richting Capanna Corno Gries wordt aangegeven en wij besluiten het pad te volgen. De eerste paar honderd meter is het pad breed en in goede staat maar daarna wordt het steeds smaller en kun je aan de begroeiing zien dat er maar sporadisch wordt gelopen. Tot overmaat van ramp begint het ook nog flink te regenen. Regenhoezen over de rugzakken, regenjassen aan en verder over talloze beken die door dit noodweer flink aanzwellen. Met kunst en vliegwerk probeert iedereen droge voeten te houden wat echter niemand echt lukt. 

Het was al schemerig toen Jan en Hub als eersten via een iets steilere "afkorting" net boven Alpe die Cruina het pad naar Capanna Corno Griess bereikten. Jorge komt op deze "afkorting" de man met de hamer tegen en zijn tempo gaat dramatisch naar beneden tot ongeveer 5 meter per uur.

Annelies loopt achter Jorge en probeert hem te motiveren om vooral door te gaan. 

Jorge het is nag mer aeve wiet as van os nao Bolle.......Jorge is nuo is het nag mer aeve wiet as van os nao de Smeed..........Jorge asse nag efkes doorlups is het nag mer aeve wiet as van os toet de Sport ...........Jorge as we dadelik bie Jan en Hub zin is het nag mer aeve wiet as van os nao het Trefcentrum en du mos dich mer veurstelle det der ein vaat beer veur dich kloar steit.

Net voor dat het helemaal donker wordt bereiken wij om 21:00 uur als een stelletje verzopen katten Capanna Corno Gries. Nadat Frau Hüttenwartin Jutta Jerono ons de huid heeft vol gescholden dat wij zo laat zijn en ons de les heeft gelezen dat wij  haar onze vertraging hadden moeten melden krijgen wij tegen alle verwachting in toch nog iets warms te eten.

Na al die inspanning smaakt de warme hap van Jutta Jerone op een hoogte van  2338 meter voortreffelijk. Wij overstelpen Jutta met complimenten en langzaam maar zeker lijkt het alsof ze een heel klein beetje sympathie voor ons begint te krijgen. Maar dan spreekt Jutta ons op strenge toon toe dat wij na 22:00 uur absoluut stil moeten zijn want de andere drie gasten slapen al en die mogen niet gestoord worden. Wij drinken de fles rode wijn nog leeg en hebben daarna nog maar een wens.....slapen.